Wielu z nas mówi, że ma „fobię”, bo na przykład odczuwa dyskomfort na myśl o locie samolotem lub niektórych zabiegach medycznych. Warto jednak odróżnić niegroźny lęk od czegoś, co jest w stanie całkowicie zawładnąć życiem człowieka i utrudniać mu funkcjonowanie na co dzień. A zatem – co to jest fobia i jakie są fobie?
Z artykułu dowiesz się:
- czym różni się zwykły lęk od fobii i dlaczego to istotne dla codziennego funkcjonowania,
- jakie są typowe objawy fobii oraz jak mogą one wpływać na twoje życie,
- jak diagnozuje się fobię i jakie kryteria muszą być spełnione, aby uzyskać taką diagnozę,
- o różnych rodzajach fobii i co może je wywoływać,
- jak powszechne lub rzadkie mogą być fobie w populacji,
- metod leczenia fobii w zależności od jej źródła – farmakologicznych i terapeutycznych,
- dlaczego warto zgłosić się po pomoc w przypadku doświadczenia fobii.
Co to fobia?
Każdy z nas się czegoś boi, jednak większość populacji nie doświadcza takiego strachu przed czymś lub kimś, aby można było mówić o zaburzeniach lękowych. W sytuacji, gdy lęk przed danym bodźcem ma stały i znaczący wpływ na czyjeś życie – wówczas można powiedzieć, że problemem jest fobia. Co to dokładnie znaczy?
Kryteria diagnostyczne mówią, że fobię można zdiagnozować, jeżeli osoba:
- Bardzo boi się czegoś, co w rzeczywistości nie jest zagrożeniem – na przykład psów, nawet tych oswojonych i dobrze sobie znanych;
- Przeżywa bardzo duży lęk przed danym bodźcem i podejmuje różne starania, aby się z nim nie zetknąć (idąc za przykładem z psami – jeżeli ktoś ma fobię związaną z czworonogami, to może m.in. wybierać dłuższą drogę do pracy, żeby nie przechodzić przez park, po którym spacerują właściciele ze swoimi psami);
- Kiedy zetknie się z bodźcem, oprócz lęku doświadcza także objawów ze strony ciała: duszności, drżenia, mdłości, bólu kończyn i innych;
- Przeżywa znaczące cierpienie z powodu lęku, który negatywnie i znacząco wpływa na jej życie. Może to na przykład oznaczać rezygnację z pójścia na studia z powodu panicznego lęku przed otwartymi przestrzeniami, takimi jak aula wykładowa;
- Potwierdza, że wszystkie wyżej wymienione objawy – irracjonalny lęk, unikanie niektórych miejsc i osób, cierpienie psychiczne – są spowodowane strachem przed jakimś bodźcem.
Rodzaje fobii
Wyżej wspomnianym „bodźcem”, którego dotyczy fobia, może być tak naprawdę wszystko. Najczęściej fobie dotyczą osób z określonej grupy (np. lekarzy, księży), miejsc i czynności (np. lotu samolotem, przebywania na wysokości, otwartych i zatłoczonych przestrzeni, przebywania w ciemnym pomieszczeniu) oraz zjawisk (np. śmierci i związanych z nią ceremonii pogrzebowych, chorób).
To niemożliwe, aby opisać wszystkie możliwe fobie, bowiem prawdopodobnie można liczyć je w setkach. Te zaś, które zostały opisane w książkach, można liczyć co najmniej w dziesiątkach 😊 Wiadomo jednak, że istnieją szczególnie częste fobie. Rodzaje, które występują w populacji najczęściej, to:
- Agorafobia: lęk przed tłumem, miejscami publicznymi, podróżami, otwartymi przestrzeniami (np. aula, supermarket, hala na lotnisku);
- Fobia związana ze zwierzętami, np. pająkami (arachnofobia), psami (kynofobia);
- Lęk wysokości – akrofobia;
- Klaustrofobia – lęk przed przebywaniem w ciasnych przemieszczeniach;
- Nyktofobia, czyli lęk przed ciemnością, wychodzeniem po zmroku itp.;
- Lęk przed śmiercią – tanatofobia. Śmierci obawia się każdy, to naturalna część instynktu samozachowawczego. O fobii można mówić natomiast wtedy, gdy ten lęk jest bardzo nasilony, uniemożliwia nam codzienne funkcjonowanie i przejawia się np.: ciągłym myśleniem o tym, czy bliskim nie przytrafi się coś złego, unikaniem miejsc i mediów, gdzie mówi się/pisze o śmierci, unikaniem ceremonii pogrzebowych;
- Aerofobia – lęk przed lataniem samolotami;
- Tokofobia – lęk przed ciążą, porodem i jego powikłaniami (np. urodzeniem martwego dziecka). Często lęk jest tak nasilony, że jedynym rozwiązaniem jest umożliwienie kobiecie urodzenia dziecka przez cesarskie cięcie, na podstawie zaświadczenia od lekarza psychiatry i decyzji ginekologa-położnika;
- Obawy przed zabiegami medycznymi: wizytami u dentysty – dentofobia lub przed krwią i pobieraniem krwi – hematofobia;
- Fobia przed wypowiadaniem się w szerszym gronie, poznawaniem nowych osób – fobia społeczna;
- Lęk przed niektórymi chorobami: wenerycznymi, AIDS, nowotworami (kancerofobia).
Z kolei bardzo rzadkie, ale również udokumentowane fobie to takie dotyczące np.
- Zetknięcia się z cudzymi włosami – chaetofobia;
- Wymiotowaniem (własnym lub przebywaniem obok osoby, która wymiotuje) – emetofobia;
- Gamofobia – lęk przed małżeństwem;
Jak wygląda leczenie fobii?
Jeżeli fobia jest związana z czymś, czego nie da się uniknąć lub czego unikanie wiąże się z dużymi trudnościami w życiu – wówczas jest wskazane jej leczenie.
Leczenie fobii do pewnego stopnia może zależeć od jej przyczyn. Zdarza się, że ma ona podłoże genetyczne lub związane z funkcjonowaniem układu nerwowego (głównie z nadaktywnością ciała migdałowatego). Wówczas podstawą leczenia są zazwyczaj leki przepisane przez lekarza psychiatrę, o działaniu przeciwlękowym. Bardzo często zdarza się jednak, że fobia swoje źródło ma np. w negatywnych doświadczeniach w dzieciństwie (związanych z przedmiotem fobii) lub w pojedynczym, traumatycznym wydarzeniu (np. po byciu przypadkowo zamkniętym w ciasnym i nieprzyjemnym pomieszczeniu, bez możliwości ucieczki). Wówczas najlepszą formą leczenia – obok lub czasem zamiast stosowania leków – będzie terapia, możliwa również w formie online. Ona pozwoli na dotarcie i zrozumienie przyczyn fobii, oraz wypracowanie skutecznych metod radzenia sobie z nią.
FAQ
Fobia to intensywny, irracjonalny lęk przed określonym obiektem lub sytuacją, który prowadzi do unikania bodźca wywołującego strach. Zwykły lęk jest naturalną reakcją na rzeczywiste zagrożenie i nie wpływa znacząco na codzienne funkcjonowanie.
Do typowych objawów fobii należą: intensywny lęk, przyspieszone bicie serca, pocenie się, drżenie, duszności oraz unikanie sytuacji wywołujących strach.
Fobie mogą wynikać z traumatycznych doświadczeń, obserwacji reakcji lękowych u innych, czynników genetycznych lub zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego.
Istnieją dowody sugerujące, że skłonność do fobii może być dziedziczna, jednak środowisko i doświadczenia życiowe odgrywają kluczową rolę w ich rozwoju.
Najskuteczniejszą metodą jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT), która pomaga zmieniać negatywne wzorce myślenia i zachowania. W niektórych przypadkach stosuje się farmakoterapię.
Rzadko. Większość fobii wymaga profesjonalnej pomocy, aby lęk został zredukowany lub całkowicie wyeliminowany. Ignorowanie fobii może prowadzić do jej nasilenia.
Tak, fobie mogą pojawić się już w dzieciństwie. Często są związane z naturalnymi lękami rozwojowymi, ale jeśli utrzymują się lub znacząco wpływają na życie dziecka, mogą wymagać interwencji specjalisty.
Najlepiej okazując wsparcie i zrozumienie, jednocześnie zachęcając do skonsultowania się z psychologiem lub psychiatrą. Unikaj bagatelizowania problemu lub zmuszania do konfrontacji z obiektem lęku bez odpowiedniego przygotowania.
Nie. Fobia społeczna to zaburzenie lękowe, które powoduje intensywny strach przed oceną i sytuacjami społecznymi, znacząco utrudniając codzienne funkcjonowanie. Nieśmiałość jest cechą osobowości i nie zawsze prowadzi do poważnych trudności.
Jeśli lęk znacząco wpływa na twoje życie, uniemożliwia codzienne funkcjonowanie lub powoduje intensywne cierpienie, warto skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą w celu diagnozy i rozpoczęcia leczenia.