Tężyczka – leczenie online
Kompleksowa diagnoza oraz leczenie tężyczki (utajonej i jawnej) w klinice PsychoMedic
Umów się na wizytę przez Internet lub zadzwoń: 799-399-499
Tężyczka to stan nadmiernej pobudliwości nerwowo-mięśniowej organizmu, która pojawia się najczęściej wskutek niedoboru minerałów we krwi – przede wszystkim: wapnia, magnezu i potasu. Mimo, że wiedza na jej temat jest coraz powszechniejsza – wiele ludzi w dalszym ciągu nie wie, co to jest tężyczka, w jaki sposób się objawia, jakie są jej przyczyny, a także – czy tężyczka jest wyleczalna? Niekiedy zdarza się, że osoba cierpiąca na tężyczkę przez długi czas nie zdaje sobie sprawy, co jej dolega i jakie jest źródło jej złego samopoczucia. Tymczasem przy prawidłowo postawionej diagnozie, nad dolegliwością tą można stosunkowo łatwo zapanować, a jednocześnie skutecznie uniknąć poważniejszych problemów w przyszłości.
Z niniejszego tekstu dowiesz się, jakie objawy daje tężyczka, co to jest napad tężyczkowy i w jaki sposób najczęściej przebiega leczenie. Przeczytasz także, czym tężyczka jawna różni się od utajonej, czy tężyczka jest dziedziczna i jakie badania warto wykonać, aby potwierdzić lub wykluczyć diagnozę.
Tężyczka, choroba czy objaw?
Tężyczka dotyka najczęściej młode, aktywne osoby – zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Do jej najpowszechniejszych objawów należą: nieprzyjemne skurcze mięśni, drętwienie żuchwy, uczucie mrowienia (przede wszystkim w okolicach rąk i stóp, choć może ono obejmować całe ciało), niekiedy również niespodziewane kołatanie serca. Objawy te mogą występować łącznie lub w postaci wyizolowanej – istnieje bowiem wiele różnorodnych sposobów, w jakie manifestuje się tężyczka.
Jaki lekarz zajmuje się badaniem i leczeniem tej nieprzyjemnej przypadłości? Przeważnie jest to wykwalifikowany neurolog – tężyczka bowiem klasyfikowana jest jako stan patofizjologiczny, obejmujący w dużej mierze układ nerwowy. Warto jednak podkreślić, że w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 nie jest ona traktowana jako „choroba”. Tężyczka została tam zdefiniowana jako zespół określonych „oznak i objawów chorobowych”, które składają się na specyficzny rodzaj zaburzeń organizmu (określanych właśnie wspólnym terminem „tężyczka”). Co to oznacza z punktu widzenia diagnozy i leczenia? Przede wszystkim to, że objawy neurologiczne tężyczki mogą się od siebie różnić (zarówno jeśli chodzi o ich rodzaj, jak i natężenie), a działania lecznicze powinny być zawsze dopasowane do specyfiki problemów zdrowotnych danego Pacjenta.
Czy tężyczka jest groźna?
Jeśli tężyczka została właściwie zdiagnozowana i jest odpowiednio leczona – wówczas nie stanowi zagrożenia dla zdrowia lub życia. Inaczej jest jednak w sytuacji, kiedy Pacjent nie jest świadomy, że na nią cierpi. Niespodziewane napady tężyczki – w skrajnych przypadkach – mogą doprowadzić nawet do śmierci. Ataki tężyczki polegają najczęściej na silnych i bolesnych skurczach, w pierwszej kolejności rąk oraz ramion, a następnie nierzadko także klatki piersiowej, krtani oraz kończyn dolnych. Jeśli w czasie napadu Pacjent zacznie mieć problemy z oddychaniem, konieczne jest natychmiastowe wezwanie karetki pogotowia, może bowiem dojść do uduszenia.
Inne potencjalne symptomy napadu tężyczkowego to między innymi: drżenie całego ciała (przypominające niekiedy atak padaczki), hiperwentylacja (silnie przyspieszony i pogłębiony oddech) oraz tzw. ręka położnika – czyli specyficzne, odruchowe ułożenie dłoni polegające na zgięciu czwartego i piątego palca przy jednoczesnym naprężeniu palców: wskazującego, środkowego oraz kciuka.
Pacjentów, u których zdiagnozowana została tężyczka, najbardziej nurtuje zazwyczaj pytanie: czy tężyczka jest wyleczalna? Na pytanie to trudno jednoznacznie odpowiedzieć, istotne jest bowiem to, jakie są przyczyny tężyczki. Zdecydowanie jednak objawy tężyczkowe można w większości przypadków wyeliminować, a także skutecznie uchronić się przed ich ponownym pojawieniem się.
Najczęstsze przyczyny tężyczki
Niektórzy Pacjenci zastanawiają się, czy tężyczka jest dziedziczna? Odpowiedź na to pytanie jest zasadniczo negatywna, głównie ze względu na to, że tężyczka sama w sobie nie jest chorobą, a jedynie zespołem objawów. Nie da się jednak wykluczyć istnienia pewnych genetycznych uwarunkowań odpowiedzialnych za powstawanie problemów zdrowotnych, wskutek których może pojawić się tężyczka.
Przyczyny, które uważane się za najczęstsze to:
- Hipokalcemia – czyli inaczej zbyt niskie stężenie wapnia we krwi. Dochodzi do niego np. przy niedoborach witaminy D, niedoczynności przytarczyc, chorobach nowotworowych, ostrym zapaleniu trzustki i in.
- Hipomagnezemia – czyli niedobór magnezu we krwi, który również może być spowodowany niedoczynnością przytarczyc, a także np. długotrwałą biegunką, niedożywieniem, stosowaniem niektórych leków i in.
- Hiperwentylacja – która może być zarazem przyczyną, jak i jednym z objawów tężyczki. Do hiperwentylacji – czyli znacznego przyspieszenia i pogłębienia oddechu – dochodzi czasem w przypadku zaburzeń nerwicowych (np. w atakach paniki, w sytuacji silnego stresu itp.). Może wówczas pojawić się tzw. tężyczka nerwicowa.
Tężyczka występuje również niekiedy u kobiet, które niedawno urodziły dziecko (tzw. tężyczka poporodowa) jako konsekwencja dużego spadku poziomu wapnia w organizmie. Na tężyczkę bardziej narażone są także osoby nadużywające alkoholu. Nie powinno to zaskakiwać, biorąc pod uwagę związek pomiędzy zaburzeniem gospodarki elektrolitowej a tężyczką (a alkohol przyczynia się przecież do obniżenia zawartości cennych elektrolitów we krwi).
Co to jest tężyczka jawna i czym różni się od niej tężyczka utajona?
Tężyczka jawna to inaczej tężyczka hipokalcemiczna, czyli związana ze znacznie obniżonym poziomem wapnia we krwi. Jest ona łatwiejsza do zdiagnozowania od tężyczki utajonej, daje bowiem dość wyraźne symptomy. Przede wszystkim w postaci wspominanych skurczy, drżenia i/lub mrowienia rąk i nóg, czy opisanego wcześniej odruchu, określanego jako „ręka położnika”. Tężyczka jawna objawia się też przeważnie silnymi napadami tężyczkowymi, które nie są obecne w tężyczce utajonej.
Tężyczka utajona (czyli inaczej normokalcemiczna) ma znacznie łagodniejszy przebieg i objawy. Powstaje przede wszystkim wskutek niedoborów magnezu i potasu, a do jej ujawnienia się potrzebny jest przeważnie określony dodatkowy bodziec, taki jak np. hiperwentylacja.
Tężyczka – objawy neurologiczne
Jak zostało przed chwilą wspominane – w przypadku obu najważniejszych odmian tężyczki (tężyczka jawna, tężyczka utajona) – objawy charakterystyczne dla każdej z nich istotnie się od siebie różnią.
Objawy tężyczki jawnej
To przede wszystkim: ataki tężyczkowe, skurcze, drżenia (niekiedy nawet całego ciała), uczucie mrowienia wokół ust, kołatanie serca, a także drętwienie palców u rąk i stóp. Do tego niejednokrotnie dochodzą inne symptomy, jakie może wywołać tężyczka: zaburzenia widzenia, bezsenność, czy światłowstręt. Właśnie z tego względu znacznie łatwiejsza do zdiagnozowania jest tężyczka jawna. Objawy są bowiem nie tylko silniejsze, ale też bardziej specyficzne.
Objawy tężyczki utajonej
Tu również pojawić się może uczucie mrowienia lub nawet drętwienia nóg i rąk (jeden z objawów, jakie daje ta tężyczka: fascykulacje mięśniowe – polegają na bardzo szybkich i drobnych skurczach grup włókienek mięśniowych). Mniej specyficzne symptomy tężyczki utajonej to przede wszystkim: zaburzenia nastroju, przewlekłe zmęczenie, niespodziewane zasłabnięcia, drażliwość i problemy z koncentracją.
Tężyczka nerwicowa
Objawy charakterystyczne, jakie daje tężyczka nerwicowa, są związane przede wszystkim z układem nerwowym. Może się ona pojawić w sytuacji napadów lękowych, przeciążenia stresem, a także przy długotrwałym obniżeniu nastroju.
Tężyczka u dzieci
Do zaburzenia gospodarki elektrolitowej w organizmie może dojść również u najmłodszych – wówczas mamy do czynienia z tężyczką u dzieci. Objawy wyglądają podobnie jak u osób dorosłych:
- Objawy tężyczki jawnej u dzieci – to w głównej mierze skurcze, pojawiające się na dłoniach i stopach, a niekiedy także w okolicach twarzy. Szczególną ostrożność należy zachować przy skurczach obejmujących okolice krtani, które mogą utrudnić oddychanie.
- Objawy tężyczki utajonej u dzieci – podobnie jak u osób dorosłych – są znacznie mniej charakterystyczne i mogą sprowadzać się do ogólnego złego samopoczucia i rozdrażnienia dziecka, a także sporadycznych skurczy w rękach i nogach.
Tężyczka – badania
W przypadku, gdy zachodzi podejrzenie, że u danego Pacjenta występuje tężyczka – diagnostyka powinna obejmować możliwie szerokie spektrum badań i obserwacji. Lekarz w pierwszej kolejności przeprowadza wnikliwy wywiad, aby poznać historię dotychczasowych chorób, spytać o przyjmowane leki i dowiedzieć się, jakiego rodzaju symptomy daje u Pacjenta tężyczka.
Jakie badania warto zrobić w następnej kolejności? Są to przede wszystkim:
- Próba tężyczkowa – znana również pod nazwą EMG (skrót od: badanie elektromiograficzne). Pozwala ona ocenić potencjały elektryczne w mięśniach i nerwach. Zazwyczaj przesądza o potwierdzeniu lub odrzuceniu diagnozy tężyczki.
- Tężyczka: badania krwi – służą przede wszystkim oznaczeniu poziomu jonów wapnia, magnezu, potasu i fosforu istotnych z punktu widzenia objawów, jakie daje tężyczka. Badania krwi pozwalają też na ogólną ocenę stanu zdrowia Pacjenta.
- Tężyczka utajona – test diagnostyczny – ze względu na mniej wyraziste objawy, jakie daje tężyczka utajona – test ten ma na celu ułatwić postawienie diagnozy. Przeprowadza go zazwyczaj doświadczony lekarz neurolog. Tężyczka utajona może wówczas ujawnić się w badaniu objawów neurologicznych, takich jak objaw Chvostka czy objaw Trousseau.
Tężyczka – jak leczyć?
Tężyczkę można leczyć na różne sposoby, w zależności od tego, jakie są wyniki diagnozy, a także co bardzo ważne – przy uwzględnieniu specyfiki chorób współistniejących. W sytuacji, gdy dochodzi do częstych i silnych napadów tężyczkowych (jawna tężyczka) – leczenie szpitalne może być najkorzystniejszym dla Pacjenta rozwiązaniem, szczególnie w pierwszym okresie nasilenia objawów. Jeśli postawiono diagnozę: tężyczka utajona, leczenie przeważnie nie wymaga hospitalizacji.
Najpopularniejsze metody leczenia tężyczki to:
- Leczenie tężyczki jawnej – Pacjentowi podaje się roztwory wapnia i magnezu. Wskazana jest także suplementacja witaminy D.
- Leczenie tężyczki utajonej – polega między innymi na uzupełnianiu zasobów organizmu w witaminę B6 oraz magnez (stosuje się np. tzw. wlewy magnezowe).
Tężyczka powinna być dodatkowo leczona przy pomocy odpowiedniego odżywiania. Mająca na celu uzupełnienie niedoborów (których konsekwencją jest tężyczka) dieta musi zawierać dużo produktów bogatych w minerały – przede wszystkim w wapń, magnez i potas. Zaleca się także zdrowy styl życia, aktywność fizyczną i unikanie stresu. Wyeliminować należy kawę i alkohol, a tężyczka (zwłaszcza w pierwszym etapie leczenia) powinna być pod stałą obserwacją lekarską.
Tężyczka – badanie i leczenie tężyczki jawnej i utajonej w PsychoMedic online
PsychoMedic to ogólnopolska sieć klinik wielospecjalistycznych, które działają zarówno w trybie stacjonarnym, jak i online. Oferujemy szeroki zakres usług, w tym między innymi wszechstronne wsparcie dla osób, których problemem jest tężyczka. Jakie badania mogą Państwo u nas zrealizować? Kompleksowa procedura diagnostyczna w kierunku tężyczki przebiega zazwyczaj następująco:
- Najpierw lekarz neurolog prowadzi szczegółowy wywiad z Pacjentem.
- Następnie zleca badania, wśród których jest między innymi badanie elektromiograficzne (EMG), czyli opisana wyżej próba tężyczkowa (realizowana jest ona w placówce diagnostycznej poza kliniką PsychoMedic).
- W ostatnim kroku następuje wnikliwe omówienie wyników przeprowadzonych badań i zaplanowanie leczenia. W razie potrzeby zapewniamy wsparcie specjalistów z innych dziedzin, niż neurologia, m.in. endokrynologa, psychologa, dietetyka.
Jesteśmy do Państwa dyspozycji przez 7 dni w tygodniu, codziennie od wczesnego rana do godziny 21. Przyjmujemy również w nagłych i/lub kryzysowych sytuacjach (zarówno online, jak i stacjonarnie).